منطقي فکر کردن لزومان صحيح نيست. منظورم منطق عقلايي که سيستم به ما تحميل ميکند است. مهريه و جهاز ميتواند يک جلد قرآن ، فضل و کرامت طرفين و عرق جبين مرد باشد. به قول فرنگي ها (که لزومان هميشه بد نميگن!) بايد ياد بگيريم بعضي اوقات اوت آو باکس هم فکر کنيم. ما مشکلات زياد داريم که امومان اقتصادي هستند. شکاف عرضه و تقاضا رو هميشه با منابع طبيعي خداداديمون پر کردن که خيلي نظام هم مقصر نيست از روي خير خواهي بوده، آمريکا هم با يک نگاه مقصر نيست و اون اينکه با تحريم ها نشون داد نقاط ضعف ما کجاست. وقتي با انديشه انضمامي (غربيش رو بخونيد تفکر سيستمي و چپي رو با کمي اغماض ديالکتيک) به کل قضايا نگاه ميکنيم فرصت هاي زيادي براي ما ايجاد شده که بحمداله با کمک هم، زن و مرد رفعش ميکنيم. قوانين ازدواج و طلاق ما نياز به يک اصلاح اساسي دارد که انگيزه طرفين هم بايد در پيامد هاي اون لحاظ بشه، از يک طرف بازار خصوصي نگاه يک طرفه به استخدام زن و حقوق وي دارد(منفي البته) که اثر اين نگاه رو خواهران ما در مهريه هاي گران جبران ميکنند(براي حفاطت مالي) و خود اين باعث ايجاد فرصت سو استفاده براي برخي از خانم ها و به زندان انداختن همسراشون ميشه. اگه سقف هم تعيين شود مشکل شيفت پيدا ميکند به جاي ديگر اگر اند الاستطاعه هم بشود باز به نفع مرد و به ضرر خانم هاي گرامي تمام ميشود و الخ. اينجاست که يک ذهن باريک بين براي باز کردن اين معما به عقب بازگشت ميکند! بعله در اين پارادايم هرچه به جلو برويم پاسخ پيچيده تر مي شود. اما در دين مبين جواب معما هست و اون "انتخاب" همسر مناسب و "معيار"هاي در خور هستش. درست است که با دعا و نذر قرار نيست مشکلات حل شه اما آيا از ما حرکتي بود که از او برکتي باشد؟ حتي اگر ديد آن جهاني هم نداشته باشيم باز از اين راه گريزي نداريم.کلامي خطاب به شما: وبلاگ شما رو از يک زاويه دوست دارم که خودتون رو در جواب يکي از خوانندگانتون گفتيد.(نگاه ارزشي و جامعه شناختي داشتن). نگاه شما در خط انصاف است و جهت آن ارزشي که بسيار محترم است. ايماني که از سنگ محک شک عبور نکرده باشه ايمان موروثئ است و به تولدي آمده به بادي ميرود. قلم اگر از جانب انصاف بيافتد جوهرش در دره سياه ظلم جمع ميشود. اميدوارم نگاه ارزشي و حفظ کني که ايران اسلامي چشم و چراغش شماييد.