فکر مي کنم با اين موضوع نبايد اينقدر احساسي برخورد کرد. شما هيچ از آنور ماجرا را نگاه نمي کنيد که چقدر از جوانها گرفتار زنا هستند و روابط گناه آلود پنهاني يا نيمه پنهاني يا آشکار که مي توانند همان روابط و دوستي ها را کمي متعهدانه تر و محدودتر و ساختيافته تر در قالب ازدواج موقتي شرعي بدون گناه، بدون فحشا و پنهانکاري و بي مسئوليتي و دوري از خدا انجام دهند. هر کسي مي داند که ازدواج دائم هزار برابر بهتر از ازدواج موقت است ولي آيا همه براي آن در جامعه آمادگي دارند. آيا آسيبهايي که از آن روابط گناه آلود به جامعه وارد مي شود فکر مي کنيد کمتر از آسيبهايي است که از اشتباه استفاده کردن از صيغه به وجود مي آيد؟ آيا داستان مردان و زناني که پس از ازدواج دوستي هاي خياباني گناه آلود خود را رها کرده اند کمتر از داستان کساني است که صيغه خود را رها نکرده اند (که در هر حال مي توانستند اگر فرهنگي بهتري در جامعه بود همان را به ازدواج دائم تبديل کنند)؟