سلام.انسان مرکبي از جسم و روح نيست، بلکه حقيقت انسان روح و سر اوست که جسم از عوارض روح است. هر آنچه در روح اتفاق افتد در جسم به شکلي خودش را نشان مي دهد.اثبات جمله اول کاري ندارد اما از حوصله اينجا خارج است. حال اگر روح تعالي داده شود با تزکيه(که معني تزکيه علاوه بر رعايت حدود شرعي، تفکر و تعقل است)و سو و جهت بگيرد لذت جسماني هيچ وقت خسته کننده نخواهد شد.و خود موجب رشد است.و اصلا ديگر لذت جسماني مطرح نمي شود، صعود روح و تفکر آدمي باب ديگري به روي آدمي باز مي کند. هر چند نسبت به ورزش هاي تخصصي ايرادهاي بسيار است که اصلا ورزش و هدف از ورزش را گم کرده ايم.اما با فرض درستي صحبت شما با محروميت و دوباره آغاز کردن هيچ موقع به نقطه اول بر نمي گرديم و اين روند هم دوباره تکراري خواهد شد.موفق باشيد.