آخه عزيز دل بيا از اين طرف هم نگاه کن که بالاخره آدمي پيدا شده که دغدغه داه و براش جووني و اعصاب هم مي ده و از تفريحاتشم مي گذره.من نمي تونم اينطور باشم ولي واقعا بهش حسرت مي خورم اين همه تمرکز ، عشق و از خودگذشتگي در قبال علم، اون هم علمي که نان دهي هم نداشته برايش و معلوم هم نيست که خيلي دست بده داشته باشه در آينده.به هرحل من اين دوست عزيز رو تحسين مي کنم