جاي ديگري نديده ايد جز اين کامنت؟! کم لطفي مي فرماييد!
شايد روي کم و کيفش بحث باشد اما حداقلش آن است که ديدگاه هاي شهيد آويني، استعاره هاي امام در صحيفه، فرهنگستاني ها، آقاي طاهرزاده و امثالهم چنين رويکردي است. امثال دکتر داوري هم که نه به آن شدت ولي خب رگه هاي فلسفي اش مشهود است. فرديدي ها و امثالهم هم که جاي خود دارند! (مجددا تاکيد مي کنم مرادم از سنت نه فرهنگ و آداب دو نسل قبل است و نه تکنيک و ابزار؛ که مقصود منظومه هاي هستي شناسانه، آنتولوژيک و فلسفي است که استخوان بندي معنايي دو جريان را تشکيل مي دهد. تا جايي که امام چنين منظومه اي را "بربريت" مي خواند.)