سلام

اولا اينها که گفتيد درباره لذات مادي مثل خوردن صدق مي کند. اما درباره لذات معنوي اينطور نيست. طلب کردن هورمون بيشتر اگر در مسير استفاده از مخدر باشد اعتياد است. اما طلب کردن هورمون بيشتر يا ادامه همان ميزان هورمون قبلي در ورزش(که من آن را به شدت جزو لذات معنوي ميدانم) نه تنها اشباع و اعتياد نيست بلکه مستقيم شدن بر يک روش خوب است. مثلا کسي که ورزش مي کند و بعد چندي خود را محروم از ورزش مي نمايد در همان ايام بي ورزشي آنقدر کسالت بر او سخت و تلخ مي آيد که عمرا بر مثل مني که کلا کسل و بلا ورزشم سخت نخواهد آمد.

اين را مي توان به ساير لذات معنوي مثل مطالعه البته هدفدار و تعالي بخش و نه مطالعه کرم کتاب مانند، تعميم داد. در اين مثال هم کسي که مقدار مشخصي مطالعه مي کند و طبعش بيشتر و بهترش را از او طلب مي کند نبايد بنا بگذارد به محروميت از مطالعه. بلکه بايد افق ، نوع، و يا مقدار مطالعه خود را افزايش دهد.

ثانيا کلا درس پس دادم خدمت شما

ثالثا کي گفته پلخمون هجرت کرده؟ فقط کم کار شده.اونم در اين عرصه. من دارم مخشو ميزنم پرکار بشه.

رابعا مرمي به روزه:
سوگنامه اي بر مزارهايي که شهيد شدند(2)
خوشحال مي شم تشريف بياريد.