اسمس میزنم که «به».

خودش می‌داند یعنی از آن پیرمرد سر کوچه که در خانه‌اش را باز کرده و چندتا جعبه را کجکی گذاشته دم در و توی یکیشان به اصفهان میفروشد کیلویی 2500، دو سه کیلو بخر برای چای به درست کردن. بیشتر نخر چون برای تاس کباب به اندازه کافی خشک کرده‌ام حالا اگر بیشتر خواستیم، پیرمرد همانجاست دیگر.

نمی‌دانم جمله آخر را من گفته‌ام یا او، وقتی شب می‌گویم «به اصفهان، 2500 تومن؟ خب بیشتر می‌خریدی»، به من خواهد گفت! اینهم عارضه‌ایست که زوجین پس از سه سال زندگی دچارش می‌شوند. نمی‌دانند یک ایده اصالتاً مال کدامیک بوده. بارها عین جملات خودم را از زبان او شنیده‌ام انگار که همین الان کشفش کرده باشد.

به اصفهان، زرد و خوشبو، انگار که ارگانیک باشد، بدون کرم‌خوردگی، خودش به نوعی خوش‌روزی بودن است.

راستش دیدم چند وبلاگ درمورد به نوشته‌اند و گفتم چرا من که عاشق به و مشتقاتش هستم و یک وبلاگ متروک دارم و منتظر بهانه‌ام تا کرکره‌اش را بالا بکشم نه؟

به را نوشته‌اند نمی‌شود خام خورد چون سنگین و دیرهضم است، من که اینطور حس نمی‌کنم. نمی‌دانم اگر غذاساز نداشتم بازهم این سطور نوشته می‌شد یا نه و رسماً اعلام می‌کنم برآنان که غذاساز ندارند حرجی نیست که تاس کباب و چای به را تجربه نکنند. چون به سفت است و رنده و خورد کردنش کت‌وکول حسابی و مفت می‌خواهد.

برای چایش، به را با غذاساز رنده یا ریز خورد می‌کنم. هرچه ریزتر باشد چایش بهتر رنگ می‌دهد. می‌ریزم توی تابه  تفلون و روی شعله کم با شعله‌پخش‌کن. اندازه تابه باید طوری باشد که به‌ها روی هم تلنبار نشوند. یکی دو ساعتی طول می‌کشد تا خشک شوند. هراز چند گاه هم نیاز به گذری و نظری و هم‌زدنی دارند البته. محصول نهایی باید قهوه‌ای رنگ باشد.

و حالا یک انقلاب در تاس کباب. ایده‌ای از مسعود سلطانی؛ تاس کباب با به خشک به‌جای به تازه. فرقش خیلی است. به روش سلطانی خشک می‌کنم و به روش خودم می‌پزم. پیاز را رنده می‌کنم با گوشت و یک قاشق روغن مخلوط می‌کنم و ادویه می‌زنم و ته قابلمه پهن می‌کنمش. به خشک‌ها لایه بعدی و هویج اسلایس و سیب‌زمینی حبه‌قندی لایه بعدی. شعله‌پخش‌کن زیرش تا دوسه ساعت. پیاز آب می‌اندازد و گوشت در آب پیاز می‌پزد و سرخ می‌شود. بعد از یک ساعت که آب پیاز کشید، در حالیکه لایه‌ها سرجایشان هستند، یک لیوان آب جوش اضافه می‌کنم. آب به هویج‌ها و سیب‌زمینی‌ها نمی‌رسد و اینها بخارپز می‌شوند. آخرش هم نمک و رب انارمایل به ترش اضافه می‌کنم. ما ترش دوست داریم اگر ملس مایل به شیرین دوست دارید از آلو بخارا استفاده کنید.